Aleksandro е°arov

La historio de la Flora Insulo

(elrusigis Vagabondo)

 

Kiel д²i belegis, la Flora Insulo en la Blua Maro!

д°i tuta vepris de trifolio, la blanka kaj ruд²a, tiel ke de sur la е²ipa ferdeko е²ajnis, ke meze de la maro estas sternita tapiе²o, brodita per silko.

La trifolio odoris je mielo, kaj е²ajnis, ke meze de la maro kuе²as grandega mielkuko.

Miloj da burdoj zumis per la belegaj basaj voд┴oj, tirante per siaj longaj rostretoj nektaron el floroj de la trifolio, kaj е²ajnis, ke super la insulo sonoris festa sonorilo.

Kaj loд²is sur la insulo trifolia gnomo Kregg kaj la familio Miaе╜: Miaе╜ Kato, Miaе╜ Katino kaj katido Miaе╜ Ido.

д┬iun vesperon ili intergastis. Vespere Б─■ la familio Miaе╜ д┴e la trifolia gnomo Kregg, kaj morgaе╜ Б─■ la gnomo Kregg д┴e la familio Miaе╜.

Kregg regalis la gastojn per trifolia mielo, la plej bongusta en la mondo, kaj rakontis al ili trifoliajn fabelojn. Trifolio ekzistas blanka kiel nubo, kaj skarlata kiel la suno; do la fabeloj estis melankoliaj kiel nubo kaj gajaj kiel la suno.

Kaj la familio Miaе╜ regalis Kregg per lakto kaj miaе╜is al li katajn songojn Б─■ la melankoliajn kaj gajajn.

La gnomo Kregg laboris tage: li patrolis la insulon, sarkante trudherbojn. Kaj la familio Miaе╜ laboris nokte: д²i patrolis la insulon, ne lasante la musojn banditi.

Laciд²inte, la gnomo Kregg kuе²iд²adis sur la floran tapiе²on, spiradis la mielan aeron, aе╜skultadis la burdojn kaj pensis: Б─°Do sur kia belega, la plej bona insulo en la mondo mi loд²as!Б─²

Sed д┴io malaperis pro tio, ke Kregg en tiu malfeliд┴a vespero estis kruda, obstina kaj malica.

Tiun vesperon, kiam tiel mirakle odoris je trifolia mielo kaj nenio antaе╜signis malfeliд┴on, Kregg, kiel kutime, gastovenis al la familio Miaе╜. Antaе╜ vespermanд²o Miaе╜ Kato, Miaе╜ Katino kaj katido Miaе╜ Ido, kiel д┴iam, eksidis ronde antaе╜ la д²oje brulanta forneto.

Miaе╜ Kato, kiel д┴iam, eksvingis la taktobastonon. Kaj la familio Miaе╜, kiel д┴iam, tre agrable ekmiaе╜is.

Sed la gnomo Kregg (antaе╜e tio neniam okazis) saltleviд²is, stamfis kaj ekkriis per kruda, malica voд┴o:

Б─■ д┬esigu vian stultan miaе╜adon, tiu min tedis!

Б─■ Bonvolu ne krii, Б─■ diris Miaе╜ Katino, Б─■ tio ne estas д²entila kaj malutilas la infanon.

Kaj Miaе╜ Kato demandis:

Б─■ д┬u vi diris Б─°stulta miaе╜adoБ─² aе╜ mi nur misaе╜dis?

Б─■ Mi diris, kion mi pensis Б─■ Б─°stulta miaе╜adoБ─²!

Б─■ Verе²ajne, via kapo doloras? Aе╜ la ventro? Kiam doloras mia kapo aе╜ ventro, ankaе╜ mi iufoje parolas ion tute ne bezonatan, Б─■ diris Miaе╜ Katino.

Б─■ Nenio min doloras! Б─■ ekkriis la gnomo Kregg kaj ekkuris el la kata domo, forte batinte per la pordo.

Lin efektive doloris la kapo kaj ventro. Sed malfeliд┴eБ─╕ jes, malfeliд┴e li ne ekvolis konfesi tion.

La gnomo Kregg petis pardonon nek morgaе╜, nek postmorgaе╜.

Kaj kiam lia ventro д┴esis dolori kaj pasis la kapdoloro, kaj kiam li fine superfortis sian obstinon kaj aе╜dacis viziti la familion Miaе╜, la pordoj kaj fenestroj de la domo estis е²lositaj, kaj sur la pordo pendis letereto:

Б─°Ni forveturas, д┴ar kriado tre malutilas katidojn, kaj д┴ar ni volas neniun tedi per la Б─°stulta miaе╜adoБ─².

Miaе╜ Kato, Miaе╜ Katino, Miaе╜ IdoБ─².

Б─■ Eд┴ pli bone! Б─■ laе╜te diris la gnomo Kregg, kvankam enanime д┴e li estis malд²oje. Б─■ Mi bone vivos sen la netolerebla familio Miaе╜ kun iliaj stultaj kataj koncertoj. Mi sola loд²os sur tiu д┴i belega insulo, aе╜skultos la belegan kantadon de la burdoj, al si mem rakontos belegajn trifoliajn fabelojn, kaj sin mem regalos per la plej bongusta en la mondo trifolia mielo!

Pasis nesciate kiom da jaroj kaj monatoj kaj multaj tagoj plie.

Foje, satlaborinte, Kregg kuе²iд²is sur herbon meze de floranta trifolio por aе╜skulti la burdan kantadon. Sed stranga afero: la insulo ne plu sonoris kiel festa sonorilo.

Estis silente.

Kaj nubego kovris la sunon, kaj fariд²is malvarme.

Estis terure nekomforte kuе²i en tiu д┴i malvarma silento.

La gnomo Kregg leviд²is kaj ekrigardis al la nubego.

Tiu estis tute neordinara nubego. д┬iuj burdoj, kiuj nur loд²is sur la Flora Insulo, estis flugantaj en liberan maron.

Б─■ Kien vi?! Б─■ ekkriis al ili la gnomo Kregg.

Б─■ Ni forflugas por д┴iam, Б─■ ekzumis la burdoj. Ni ne povas plu loд²i sur la Flora Insulo. De post malapero de la familio Miaе╜, la musoj ruinigas niajn nestojn.

Б─■ Do forflugu! Б─■ kolere diris la gnomo Kregg. Б─■ Mi bone vivos sen la malsaд²aj burdoj kun ilia morna zumado, samkiel mi bonege vivas sen la netolerebla familio Miaе╜. Silento utilas al sano! Kaj nun mi sola ricevos tutan la plej bongustan en la mondo trifolian mielon! KajБ─╕ kaj antaе╜ cent jaroj min ja mordis tiu malbenita, terure needukita burdo, kiun mi surtretis. Do nun min neniu kaj neniam mordos!

Tiel li diris, la tre spitema kaj rankora gnomo Kregg. Sed enanime д┴e li ne fariд²is pli д²oje.

Pasis nesciate kiom da monatoj kaj tagoj plie.

Foje la gnomo Kregg ekiris en la kampon kaj ekvidis, ke д┴iuj floroj de la trifolio, kaj tute maljunaj kaj junaj, staras morne klininte la kapojn.

Б─■ Kial vi estas malgajaj? Б─■ demandis la gnomo.

Б─■ д┬ar ni mortas. Morti estas tre malgajeБ─╕

Б─■ Ne mortu! Б─■ ekpetis Kregg, kiu д┴i-foje maltrankviliд²is kaj ektimis. Б─■ Ne mortu, mi ja tiel е²atas la plej bonan en la mondo trifolian mielon!

Б─■ Ni ne povas vivi sen burdoj, kiuj portas la polenon de floro al floro, Б─■ kviete respondis la floroj de la trifolio.

Kaj mortisБ─╕

Antaе╜ nelonge mi kun la filo, kiu unuafoje ekiris kun mi en maron, е²ipis preter la Flora Insulo.

Б─■ Vi parolis, ke la insulo sonoras kiel festa sonorilo. Kial do mi aе╜das nur musajn bleketojn? Б─■ demandis la filo.

Б─■ Antaе╜e д²i sonoris kiel festa sonorilo, Б─■ diris mi.

Б─■ Vi parolis ankaе╜, ke la insulo similas al tapiе²o, brodita per blanka kaj ruд²a silko. Kial do д²i е²ajnas al mi griza д┴ifono meze de la Blua Maro? Б─■ demandis la filo.

Б─■ Antaе╜e д²i similis al belega tapiе²o, Б─■ diris mi.

Б─■ Pro kio do д┴io tiel е²anд²iд²is? Б─■ demandis la filo.

Б─■ Pro tio, ke en tiu malfeliд┴a vespero la gnomo Kregg estis kruda, obstina kaj malica.

Б─■ Nur pro tio, ke en iu malfeliд┴a vespero iu gnomo estis kruda, malica kaj obstina? Б─■ malfide ridetis la filo.

Do mi rememoris kaj rakontis al la filo la tutan historion. Kaj ni enpensiд²is pri diversaj diversaд╣oj, la tre malgajaj Б─■ tiuj okazas.


Reen al la libro-listo


 

Hosted by uCoz